Ziek en paaltjes 'planten' in Segou

Vorige week zaterdag zijn we naar Segou gereden, over de nieuwe weg die nu helemaal klaar is, je bent er 2x zo snel(dus 3 u ipv 6 uur) Bij aankomst natuurljk meteen bij de grote familie langs, en Thierno's moeder(Ina) was heel erg blij haar zoon(en mij) weer te zien na een jaar, de rest van de familie ook.

Daarna ons installeren, we logeren vaak in het huis van Solo, de broer van Thierno, daar zijn 2 kamers met een soort terrasje op een grote cour. Vind het wel fijn want ik heb soms álleen tijd' nodig na een lange dag.

De volgende dag naar Dialabougou naar het land van Thierno en onze bomen, of wat er van over is. Er zijn er 10 of meer dood, maar nog 20 in leven. Alleen ze groeien niet zo hard, en dat komt waarschijnlijk door koeien en geiten. Elk nieuw vers blaadje wordt afgeknabbeld. Bougou betekent trouwens dorp, dus er zijn een hoop bougou's...

We hebben dus besloten een hek van prikkeldraad om het land heen te zetten tegen de vreetgrage dieren. Thierno had het steeds over paaltjes planten, moest ik erg om lachen, maar hoe zeg je dat nu..plaatsen? Het is een hele onderneming ook omdat het land geen 65 m lang was zoals we eerst dachten maar 150 bij 45 m. We hebben het helemaal opgemeten en uitgerekend hoeveel ijzeren paaltjes we nodig hadden en hoeveel prikkeldraad. Je kan ook hekwerk kopen maar dat is duurder en wordt gemakkelijker gestolen.

Baru een neef van Thierno heeft alle 200 paaltjes gezaagd, met ijzerzaag en er gaten ingeboord voor het prikkeldraad, en dat allemaal met de hand. Is hij 3 dagen mee bezig geweest. Ondertussen hebben wij precies berekend waar het hek moest komen, en gaten gegraven voor de paaltjes, steeds op 2 meter afstand.

Eerst maandag het ijzer kopen en prikkeldraad, en daarvoor moest ik naar de bank. Ik heb een rekening bij een plaatselijke bank, de BNDA.(een soort rabobank) Vorig jaar bestelde ik een pinpas en die was er nog niet toen ik 2 maanden later wegging. De pas wordt n.l in Marokko gemaakt. Hij heeft er dus een jaar gelegen. Ik kan er op zijn hoogst 150000 cfa(ongeveer 225 euro) per dag mee opnemen, en dat was niet genoeg, ijzer en prikkeldraad zijn duur in zulke grote hoeveelheden. Ik moest dus naar binnen naar het loket en daar zaten al minstens 15 mensen, en er was maar een kassier. Zowel Thierno als ik vroegen hoe dat kon, op maandag is altijd extra druk vanwege marktinkomsten. De andere kassier was met verlof en er was geen vervanger. Iedereen laat het gelaten over zich heen komen, behalve toen Thierno er iets van zei, toen kwam er wel een kleine discussie op gang. De klant is zeker geen koning in Mali, ik moest 2,5 u wachten, maar gelukkig had ik mijn e-reader(wat decadent eigenlijk) Maandag gekookt bij de grote familie waar Thierno's moeder en halfbroers en zussen wonen. Ina zoals iedereen haar noemt is denk 76j, best nog kranig, maar kan niet veel meer eten, alleen zachte dingen zoals yoghurt en puree. Dus maakten we puree met bietensla, heel geslaagd, had 5 kilo aardappels gekocht voor 8 personen,ook thierno's jongste dochter en nichtje logeren bij oma. Ik dacht eerst dat het te weinig was, maar hielden nog over. Het was leuk zijn moeder en iedereen weer te zien, en Ina is zo blij dat ze elke dag iets laat koken voor ons. Ze heeft een 'bonne' een meisje uit een dorp in de omgeving. Het is fijn dat ze verzorgt wordt maar de bonne ging gister pas voor het eerst terug naar haar dorp voor familie bezoek. Er worden dus duidelijk geen goede arbeidsvoorwaarden afgesproken, en dit fenomeen is erg verbreid, bijna elke familie die het kan betalen(10000 of 15000cfa, 15 of 20 euro per maand) heeft een bonne. Vaak jonge meisjes die de hele dag moeten koken afwassen en wassen. Bij Ina heeft Oumou het redelijk goed, ze hoeft over algemeen maar voor 1 persoon te zorgen. Dinsdag op bezoek bij Monique een Nederlandse die hier een reisbureau heeft, we zouden sávonds bij haar gaan eten, maar gingen s'middags even langs haar nieuwe kantoor. Het is in de hoofdstraat, en ziet er erg mooi uit, helemaal van leem. Gelukkig heeft ze nog wel reizen, en mensen die een boottripje( ze hebben een piroque laten maken) of een stadswandeling. Of natuurlijk een rondreis inde omringende landen, Burkina of Benin of togo.(papillon reizen) Er zijn weinig toeristen, maar wel nog wat expats, vn in Bamako. En nu met die nieuwe aanslag op een hotel in Sevare, waarbij 13 doden vielen gisteren, waaronder 5 militairen en 4 terroristen, kan nog jaren duren voordat de situatie zich hersteld heeft.

Vind het vooral jammer voor de mensen hier, toeristen brengen geld in het laadje voor heel veel verschillende mensen. En ook misschien wordt de stad dan ook weer opgeruimd...ze hebben volgens Monique de binnenstad schoongemaakt, en er zelfs een heuse vuilnisauto maar in de wijken liggen overal vuilnishopen. Bijna om alles gaat in een (zwart) plastic zakje, ook al koop je maar een klein dingetje, in de winkel hebben ze het zakje er vaak al omheen voor ik kan protesteren, zo automatisch. Ik heb een boodschappentas en die neem ik altijd mee, voor brood hebben we een doek. En dan er natuurlijk ook alle andere plastic verpakkingen, blik, groenteafval etc. Nu hoorde ik dat er een verbod is op de zwarte plastic zakjes, maar ze hebben het nog niet ingevoerd.. Mensen proberen het afval wel in hopen bij elkaar te vegen, maar zodra het gaat regenen en er steekt er een wind op, wordt het vuilnis overal verspreid. De gemeente doet heel weinig aan het probleem. Ook blijven er plassen staan op wegen omdat de weg vol kuilen zit, een fijne broedplaats voor muskieten.( ik las dat ook in Nederland nog tot 1970 malaria voorkwam en dat ze dat hebben opgelost door alle stilstaande plassen te drogen en te verwijderen)..hier kan dat de wegen te verbeteren En soms, of hier in de buurt vrij vaak wordt het plastic verbrand, en dat is helemaal erg, en zeer vervuilend volgens mij. Ik wordt er in ieder geval heel misselijk van, maar dat kan ook sterker zijn omdat ik sinds vrijdag ziek ben. Het begon met 39,3 en diarree, kon niks binnen houden, nu iets minder koorts, maar nog heel slap en misselijk. Dus Thierno moet alles doen, de paaltjes plaatsen met Baru, en sávonds eten maken voor de volgende dag. Ik moet er nog even niet aan denken, aan rijst met saus, of koken...Dinsdagavond lekker bij Monique en Ibrahim gegeten, boven op het dak met uitzicht over de Niger, altijd fijn maar je kon hem tegen die tijd niet meer zien, 19.30u. Het was erg gezellig en leuk om te horen hoe het hen het afgelopen jaar is vergaan.

Ik hoop dat het snel beter gaat, begin er een beetje genoeg van te krijgen... Het ziet er naar uit dat we nog wel tot woensdag hier moeten blijven om het hek af te maken.

Ik voel me een slap vaatdoekje....

Enkele dagen verder, ben alweer 6 dagen ziek en nadat ik zondag gebeld heb met een vriendin in Bamako toch maar besloten naar het ziekenhuis te gaan voor bloedonderzoek.

In Nederland ga ik al niet snel naar de dokter, probeer het eerst uit te zieken, maar hier zijn er hele andere virussen, bacterieen en ziektes. Wendela suggereerde dat het misschien buiktyfus was, en toen ik op internet keek herkende ik de symptonen..Maar wat bleek vanmorgen bij de uitslag, ik heb malaria. Nooit aan gedacht omdat ik en lariam slik en niet de symptomen had. Ik logeer nu bij Monique, en we hadden het er gister nog over, lariam verzwakt de symptomen van malaria. Best gevaarlijk, maar goed ik heb nu een pillenkuur van 3 dagen, en de dokter zei dat ik dan genezen zou zijn...eerst maar even afwachten. Verder gaat Thierno met 3 man door aan het hek, soms moeilijk als er weer zoals gister een stortbui viel, en ze de auto niet meer uit de modder kregen...is inmiddels opgelost. Het hek is dus bijna klaar, tenminste de paaltjes, en dan nog het prikkeldraad. Zet binnenkort een foto van het voltooide hek...