Na 2 jaar weer snel ingeburgerd, geacclimatiseerd, gewend..

Wat zijn we snel gewend, na 2 jaar...er is dan ook niet zo heel veel veranderd..Djeneba, kleindochter,dochter van thierno's dochter is gegroeid, ze is al drie en heeft heel veel praatjes en kan zelfs al wat frans. Ze is heel eigenwijs en weet precies wat ze wil, heel leuk om te zien en ik geniet er erg van. We hebben al samen een schildering gemaakt met waterverf. Eerst nog wat timide maar daarna steeds zekerder van  zichzelf. Na een lange reis via Frankfurt en Addis Abeba aangekomen in Bamako. Overal controles op corona, maar de pcr-test was het belangrijkst, naar de vaccinatie is niet gevraagd. Op het vliegveld nog wel enige vertraging want de planten werden ontdekt en de koffer moest open. Daarna volgde een typisch malinees toneelstukje. Thierno wou niet betalen, en liet de man een lijst maken van alle planten, en ze zouden naar een magazijn gaan. Dus zei ik als ze daar heen gaan zijn ze morgen dood, ik wil ze mee nemen..noemde nog het bedrag wat ik betaald had voor de abrikozenboom (24 euro) waarna hij me ongelovig aankeek. Ik wilde hem wel betalen, dus drukte hem 5000cfa( 7,50 euro) in de hand. Dit gaf hij me eerst nog 2 keer terug..voordat hij het natuurlijk toch aannam. Nu na 1,5 week zijn ze al helemaal bijgetrokken gelukkig, en beginnen ze al nieuwe blaadjes te maken. Het heeft ook veel geregend, vandaag ook bewolkte, regenachtige dag. Heel fijn om iedereen weer te zien, Oumou en Haoussatou, de dochters, la mere, nichtje, ibrahim, neef en de broers en zussen en kinderen. Jawel een extended familie, en ik kan me er steeds beter in bewegen, iedereen gaat ook lekker zijn eigen gang. We hebben wel tot onze schrik ineens een buurhuis, op wat eerst een veldje naast ons was..gelukkig niet al te hoog, maar het neemt toch wat licht en wind weg. Alles is spik en span, heel netjes van binnen en buiten, en totaal dichtgetegeld, geen spatje groen. Dit itt ons, wij hebben 3 mangobomen, een avocado, en een cashew, tenminste hadden, want die is nu dood door de termieten. En nog drie bomen voor het huis. Meteen moesten we aan de gang, kamer inruimen, bed is altijd uit elkaar, auto, de wielen erom doen en opnieuw apk laten keuren, verzekering en belasting. De accu was ook leeg jammer genoeg, terwijl Haoussatou die regelmatig oplaadt met een speciaal apparaat. Gelukkig is de garage niet duur en een nieuwe accu ook niet. Geld wisselen, dat nemen we contant mee, en wisselen dat bij ook weer een neef. Handig omdat hij weinig rekent aan omwisselkosten, en dan meteen naar de bank. Eerst nog wel offerfeest meegemaakt, wat ik nooit zo fijn vind..tenminste het slachten..er wordt veel met de schapen gesleept, en ze worden op allerlei niet zulke fijne manieren vervoerd. Maar het schaap wordt helemaal gebruikt en niets wordt verspild, dus dat is goed. We hebben ineens allemaal huisdieren, een hond, dash, en vier konijnen die wel de hele tijd in een hokje zitten, wel een beetje zielig. We gaan beginnen met ons huis in Dialabougou, maar we moeten eerst met Amatigue onderhandelen en het plan doorspreken. Hij beloofde thierno maandag of dinsdag hier te komen, maar we hebben niks van hem gehoord. Verder moet er hier in huis van alles gerepareerd worden en gaan we eindelijk een keuken maken. We hebben een gasfornuis en koelkast opgestuurd maar het schip ligt geloof ik nog in de haven in Amsterdam(er is veel vertraging vanwege corona). We gaan een houten aanrecht maken met een aluminium wasbak erin, en Ibrahim gaat de tegels aanbrengen. Ook heb ik Marja(een nederlandse die hier woont) en Wendela allebei alweer gezien, de laatste heeft een bedrijfje in zuivelproducten, yoghurt, kaas, creme fraiche, melk. Heerlijk, we hebben weer het een en ander gekocht. Erg leuk om hen beiden weer te zien. Ook wat planten gekocht bij onze plantenman, die in de schaduw kunnen groeien, door de bomen weinig zonlicht. Het is echt zeer moeilijk om de stad in te gaan..ze zijn eindelijk de weg en een brug aan het maken op een druk kruispunt..alleen daardoor nog meer files. Iedereen gaat overal langs, er staan vrachtwagens en auto's en panne, overal rijden brommers. er rijden vrachtwagens, sotrama's(kleine busjes die mensen vervoeren) bussen, en gewone auto's tussendoor, kortom anarchie en chaos. Gister bijna geplet door een vrachtwagen, gelukkig alleen tegen de spiegel die meebewoog. Niemand houdt rekening met iemand anders en wil zo snel mogelijk zijn weg vervolgen. We moesten naar Kati, dat is een uur rijden en ligt bovenop een berg. Vandaar heb je een heel mooi uitzicht op Bamako, wat eigenlijk best groen is. Bovenop de berg zitten de militairen maar ook enkele administratieve gebouwen inzake bv land. Thierno had dus al heel lang geleden een stuk land gekocht, hier niet ver vandaan, waar we 2 kleine gebouwtjes op hebben gezet. Ongeveer 3 of 4 jaar geleden gingen we er heen en zagen tot onze stomme verbazing een half huis staan. Dat bleek van een malinees die in Frankrijk woonde. Die had alleen een soort bonnetje van de aankoop.. Bleek ons terrein al 5 of 6 keer verkocht te zijn..allemaal mensen die het claimden. Wij hebben de tussenpersoon her op aangesproken en die had een vervangend stuk land voor ons, ook niet ver van hier in Bagenuida, iets kleiner maar veel fijner en groener. De malinees uit Frankrijk was iets slechter af, er kwam iemand met een titre fonce(dat is het echte papier) en die heeft alles met de grond gelijk gemaakt. Die tussenpersoon heeft Thierno 3 jaar aan het lijntje gehouden, maar nu lijkt het erop dat we het echt krijgen. Er moet alleen nog 450 euro betaald worden om het op Thierno's naam te zetten. Dit moet de tussenpersoon ook eigenlijk betalen, maar hij zei geen geld te hebben nu..Thierno is het nu aan het regelen, hoop dat het lukt. Soms moet je dus een hele lange adem hebben hier. Verder moet ik ook altijd weer wennen aan de vieze troep overal..afval ligt overal,iedereen maakt zijn/haar eigen huis tip top schoon, en veegt het erf maar daar buiten wordt alles op straat gegooid. Ik ben weer bezig met mijn strijd tegen de plastic zakjes. Ik heb 2 katoenen tasjes voor het brood, en Oumou heeft nu ook een boodschappen tas. Maar nog steeds moet je uitdrukkelijk zeggen dat je geen zwart plastic, tasje wilt. Er wordt goed voor ons gezorgd, Oumou kookt afwisselend met Haoussatou.en ik probeer savonds te koken. Haoussatou is nu ook aan het werk als verpleegkundige in een privekliniek. Heel fijn voor haar ,en Djeneba gaat smorgens naar de jardin,en soort peuterspeelzaal, en ze/we hebben een bonne(dienstmeisje) om schoon te maken af te wassen en te wassen. We hebben nog geen kraan, daarvoor moeten we een pomp, een zonnepaneel en een vat op het dak. Maar we moeten ons geld bewaren voor het huis in Dialabougou. Het gaat toch al heel rap eruit...Om het water uit de put schoon te maken hebben we een filter uit Burkina Faso, meegenomen door iemand. Heel fijn en heel praktisch, alle microben en foute bacterieen worden eruit gefilterd. Nu alweer genoeg avonturen, het is lekker koel, dan heb ik toch iets meer energie. We hebben al vele keren op het dak geslapen, kijkend naar de sterren en de maan .In onze slaapkamer blijft de warmte jammer genoeg heel lang hangen..nog 1,5 maand te gaan de tijd gaat snel.

A la prochaine fois