Aankomst na 20 uur en al aardig ingeburgerd...

Zondag 16 juli vertrokken om 7 uur met de trein naar Brussel, het werd een lange reis..20 uur in totaal. Drie uur met de trein naar Brussel, daar 3 uur wachten, het vliegtuig vertrok om 13.00u, en we waren om 16.30 in Tunis, waar we hoorden dat het vliegtuig 4 uur vertraging had, zodat we uiteindelijk pas om 0.600u in Bamako arriveerden, via Dakar. Gelukkig waren onze koffers er deze keer wel, en snel. Elke keer zeggen we de volgende keer met een andere maatschappij te vliegen, er is tot nu toe altijd wat met tunisair, maar ja het is goedkoop..Volgende dag natuurlijk erg moe, en ook duurt het altijd een tijdje voordat we weer geacclimatiseerd zijn aan het klimaat en het andere leven. Ons huis was goed verzorgt in onze afwezigheid, door de dochters van Thierno. Wel was alles in onze kamer erg stoffig na een jaar afwezigheid, dus alles schoonmaken en inrichten. Het huis in Niamana(bij Bamako) is bijna klaar, we moeten nog wat dingen verven, de muur van het erf stukken, en andere kleine dingen. Iedereen was erg blij ons te zien, familie en buren, we wonen nu met Thierno's dochters, zijn moeder,(die al erg oud is en niet meer alleen kan wonen) een neef en nichtje wat in de vakantie bij ons logeert. Ik moest daar wel even aan wennen, met zoveel mensen, maar het gaat goed. In die zin zijn europeanen, of nederlanders heel anders als Afrikanen. Wij willen privacy, en de Malinezen willen in familieverband wonen, met veel mensen bij elkaar. 

De bomen rondom het huis zijn erg groot geworden, alleen de druif die ik vorig jaar plantte is een beetje zielig. De bomen die ik mee heb genomen in de koffer zijn allemaal goed aangekomen, en inmiddels geplant in Dialabougou, ons land. Een olijf, een acacia, een soort bes, lavendel, en tijm en laurier, de laatste voor Niamana. En weer het een en ander gezaaid,rucola, andijvie, komkommer en augurk, eens kijken of het het doet.. Ook weer wat mensen gezien die hier wonen, zoals Marja een Nederlandse, en tijdens het wachten op onze vlucht een francaise ontmoet, die toevallig vlakbij ons logeerde.Zij en haar malinese man hebben ook een terrein gekocht, waar ze in de 'future' willen gaan wonen, en hebben er 300 bomen gepland. Verder veel dingen regelen, zoals nieuwe verzekering voor de auto, apk, wat hier trouwens niks voorstelt, ze kijken even naar de lichten en remmen, en het is in 5 min gepiept. Naar de bank, geld op rekening storten, ik heb hier een rekening, omdat je hier nog steeds niet kan pinnen met de nederlandse pas.En internet regelen, ook ingewikkeld omdat ik mijn mac had meegenomen en de clé die we hadden, een soort usb stick waar je internet mee krijgt, daar niet mee samen ging. Een duur apparaatje gekocht, soort kleine modem,maar die had een heel slechte verbinding in Niamana, een kost veel geld(je moet hem steeds opladen). Gelukkig had Ibrahim(een neef, die veel van computers weet) een goede oplossing..beetje ingewikkeld om uit te leggen.(en hier in Segou is de verbinding een stuk beter) Zondag zijn we naar Segou gereden, dat is ongeveer 2,5 uur rijden, de weg ernaartoe is sinds vorig jaar vernieuwd en klaar, dus zijn we er een stuk sneller. Het is hier een stuk warmer, vandaag 35 graden, en minder regen als in Bamako. Maandag meteen naar ons land gereden, ongeveer 10 km buiten Segou. We hadden gehoord dat de koeien(of mensen die gras willen knippen) het hek kapot hadden gemaakt, en we vreesden het ergste voor onze bomen..Twee jaar geleden zijn we begonnen met planten van bomen, en vorig jaar waren dat er 80, en een aantal struiken, iemand uit een naburig dorp heeft ze water gegeven in de droge periode. Het viel ons mee, slechts een paar bomen waren dood, en een paar een beetje aangevreten. Maar ze hebben denken wij toch niet genoeg water gekregen want ze zijn allemaal aan de kleine kant. Als je ze goed verzorgt kan het heel snel gaan, zoals in Niamana, waar ze allemaal al erg groot zijn, en maar een beetje ouder. De flamboyant die ik 5 jaar geleden plantte is nu prachtig, en in bloei, hele mooie bloemen(zie foto's) We gaan het hek weer maken morgen en nog wat bijplanten, heel leuk we hebben nu heel veel verschillende bomen, sinaasappel, citroen, mango, guave, acacia, baobab, cachew, avocado, dialla, een braam en nog veel meer. Ik kan niet wachten tot ze groot zijn.. Dit jaar gaan we ook beginnen met het maken van de lemen stenen voor het huis en de gastenkamers. We moeten er 30.000 maken, maar het is te doen qua prijs. Het zijn stenen die worden geperst, dus duurzaam. Ze worden gemaakt door een machine die in Nederland is ontwikkeld op initiatief van Jurriaan van Stigt, een architect           en st dogononderwijs, die in de dogon een aantal scholen heeft gebouwd,en ook andere projecten doet(zie http://www.st dogononderwijs.nl) Ze zijn nu in Bamako bezig met een sociaal woning project met deze stenen, en als ze klaar zijn komen ze langs ons op weg naar Mopti, en gaan dan voor ons aan het werk.Heel spannend, en ik hoop dat nog lukt in de tijd dat we hier zijn. Volgend jaar beginnen we dan met bouwen, mijn broer Roelof, die architect is, heeft de tekeningen gemaakt. Morgen gaan we ook Monique, een nederlandse weer bezoeken die hier in Segou woont en een reisbureau runt. Naast alle Malinesen, familie e.a vind ik het ook leuk dat hier een aantal Nederlandsen wonen. Mijn frans is o.k, maar ik kan nog geen bambara, of een paar woorden, dus niet altijd met iedereen communiceren. Het is nog steeds warm,(21.00u) en weinig wind, ik ga er een eind aan breien, volgende keer meer.